Ma silny charakter, który bardzo się jej przydaje w obronie i wyrażaniu własnego zdania. A trzeba zaznaczyć, że zawsze ma wiele do powiedzenia. Broni swojego zdania niczym lwica młodych, uważając przy tym, iż zawsze ma rację. Nie jest osobą, którą łatwo jest manipulować, chociaż jej samej zdarza się manipulowanie innymi, zwłaszcza w celu osiągnięcia korzyści. Zdecydowanie należy do osób wyszczekanych, szczerych do bólu, aroganckich, pyskatych, a co za tym idzie i bezczelnych. Jest na tyle porywcza, iż zanim pomyśli najpierw zrobi jakąś głupotę, która kończy się wylądowaniem w skrzydle szpitalnym lub głośną aferą. Ewentualnie ostrą kłótnią z jakimś przypadkowym jegomościem. Impulsywna, narwana, a do tego chaotyczna i lekkomyślna. Przezorność i chłód oceny sytuacji nie są jej mocną stroną. Jest osobą otwartą, lecz podchodzącą do ludzi z dystansem. Towarzyska, lubiąca się dobrze zabawić. Kocha tajemnice, a odwaga i upór pozwalają jej w dążeniu do ich rozwiązania. Ma tendencję do kłócenia się, a wtedy robi się bardziej złośliwa i wredna niż zazwyczaj. Nie przejmuje się opinią innych ludzi, bo wszak nie oni przeżyją za nią życie. Wierna i lojalna swoim przyjaciołom, chociaż nigdy nie powiedziałaby im, jak bardzo jej na nich zależy. W złe dni bywa nad wyraz drażliwa i ironiczna. Dla obcych chłodna i nie bezinteresowna. Za swoją pomoc oczekuje odpowiedniej zapłaty, a zasada ta nie dotyczy ludzi dla niej ważnych. Buntowniczka, która za nic ma szkolne zasady, choć jest przy tym osobą sprawiedliwą i liczącą się z konsekwencjami własnych czynów. Skąpa i bezwstydnie egoistyczna, stawiające swoje dobro ponad dobrem przypadkowych osób. Wiele osób określiłaby jej charakter jako "specyficzny" albo "trudny".  Gdy ktoś wyjątkowo zajdzie jej za skórę potrafi pokazać pazur. Cechuje ją bystrość, inteligencja i ambicja. Wytrwale dąży do osiągnięcia postawionych sobie celów. Niestety, jest leniwa i wszystko robi na ostatnią chwilę. Jedną z większych wad L. jest zbyt emocjonalne podejście do niektórych spraw. Czasami uniemożliwia jej to subiektywną ocenę, jednak ciągle nad tym pracuje. Uwielbia czytać książki, najlepiej romanse, ale o tym to chyba nie wie nikt. Oczywiście nie gardzi żadnym gatunkiem i wszystkie czyta z wielką ochotą.

Historia L. nie wyróżnia się niczym specjalnym na tle innych osób. Jej rodzice poznali się przypadkiem podczas jednej z delegacji ojca, kiedy to Amaranthus miał do załatwienia bardzo ważną rzecz, o której nigdy nie opowiedział swojej córce. Warto zaznaczyć, iż był on człowiekiem mugolskiego pochodzenia, nie mającego nic wspólnego z magicznym światem. Jak więc dwójka tak różnych ludzi spotkała się i założyła rodzinę? Amaranthus krzątając się od miejsca do miejsca pewnego dnia postanowił zmienić trasę, którą uczęszczał codziennie. Przechodząc przez park wpadł na uroczą niewiastę, która od pierwszej chwili wkradła się do jego umysłu, pozostając w nim na długo. Od tamtej pory chodził parkiem każdego dnia z nadzieją, że i ona tam będzie. Nie pomylił się, a dwójka przedstawicieli różnych światów wpadła sobie w oczy na tyle, iż zaczęli się spotykać. Jak nie trudno się domyślić Amaranthus nie wiedział, iż jego ukochana Daisy jest czarownicą. Ukrywała to przed nim przez kilka kolejnych lat. To jednak nie przeszkadzało w rozwijaniu uczucia pomiędzy tamtą dwójką, co ostatecznie doprowadziło do urodzenia się pierwszego dziecka, Callistemona. W tym miejscu warto powiedzieć, że rodzina pana Reagan miała istnego fioła na punkcie nadawania członkom rodziny kwiecistych imion, na co Daisy zgodziła się wiedząc, jak ważna jest w życiu tradycja.
Nie minęły trzy lata, kiedy na świat przyszło drugie, a zarazem ostatnie dziecko państwa Reagan, L. Podobnie jak jej brat, dostała imię po jednym z kwiatów, które zresztą stało się w późniejszych latach jedną z największych tajemnic dziewczyny. Czas mijał spokojnie, wprost sielankowo. Dziewczyna była rozpieszczana przez wszystkich na około – brata, rodziców, dziadków. Wiedziała, że jest kochana. Początkowe lata dzieciństwa L. mijały beztrosko. Na 5 urodziny dziadkowie podarowali jej psa, którego nazwała Genesis. Od teraz poza swoim bratem miała kolejnego przyjaciela, z którym się praktycznie nie rozstawała. Była bardzo szczęśliwa. Ale wszystko co dobre szybko się kończy. Kiedy tylko L. skończyła osiem lat jej matka poważnie zachorowała i zmarła, co było tragedią dla całej rodziny. Od teraz to właśnie na barkach Amaranthus spoczęło wychowanie dwójki dzieci, którzy po swej matce odziedziczyli coś więcej niż cechy charakteru i wygląd. Oboje posiedli moc magiczną, o której rodzicielka nie zdążyła ich poinformować. Dlatego prawdziwym szokiem dla wszystkich była informacja, że Callistemon został przyjęty do Hogwartu. Kiedy brat wyjechał L. chciała się jak najwięcej dowiedzieć, gdyż już w najmłodszych latach wykazywała się ogromną ciekawością. Niestety, mugolski ojciec nie mógł odpowiedzieć na żadne z jej pytań. Sam wszak nie wiedział nic o czarodziejach. Z pomocą przyszedł starszy brat, który zaczął wysyłać do dziewczynki listy opisujące życie w szkole. Chęć, by się tam znaleźć rozpalała się w L. coraz bardziej i bardziej. Z niecierpliwością wyczekiwała dnia, kiedy i ona pojedzie, by zobaczyć zamek na własne oczy.
Ów dzień nastał z dniem jej jedenastych urodzin. Sowa przyniosła upragniony list, a ona udała się na swoje pierwsze zakupy, tym samym poznając minimalną część czarodziejskiego świata. Gdy przybyła do zamku poczuła, że pasuje do tego świata i że na pewno znajdzie tu swoje miejsce. Wszystko było dla niej nowe, a jednak nieobce. Jakby niewyjaśnione wypadki z dzieciństwa wreszcie nabrały sensu i przestały być tajemnicą. Na ceremonii Tiara przydzieliła ją do Gryffindoru. Przebywając wśród rówieśników L. otworzyła się bardziej na ludzi. Niemal od razu znalazła przyjaciół, bo nie miała specjalnych trudności w zawieraniu kontaktów. Nauka nie sprawiała jej problemów. Uczyła się bardzo pilnie i starała się robić wszystkie prace domowe, choć wiadomo nie zawsze jej to wychodziło. Lubiła czasami powygłupiać się z przyjaciółmi. Jednak bez problemów przechodziła z klasy do klasy, pomimo swoich wybryków, za które często dostawała szlabany. Od pierwszego roku w szkole poznała wiele sekretów zamku, jednak zdawała sobie sprawę, że jest jeszcze więcej tajemnic do odkrycia. Również tutaj początkowe lata mijały spokojnie, do czasu kiedy nie wybuchła wojna zagrażająca czarodziejskiemu światu. Wydarzenia, które rozegrały się podczas niej odcisnęły potworne piętno na każdym. Podczas Bitwy o Hogwart L. została uratowana przed Śmierziożercą. W jej obronie stanął tajemniczy chłopak, którego twarzy nie widziała. Zapamiętała jedynie sylwetkę, która od tamtej pory zaczęła jej się śnić każdej nocy.

   Krewni i rodzina
   ➤ Amaranthus Reagan - ojciec, mugol. Pracuje jako biznesmen w jednej z mugoslkich firm. To właśnie na nim spoczął obowiązek wychowywania dzieci po śmierci żony.
   ➤ Daisy Reagan, z domu Walker - matka, czarownica pracująca w Departamencie Transportu Magicznego. Zmarła, gdy L. była dzieckiem, nie wyjawiając rodzinie swego pochodzenia.
   ➤ Callistemon Reagan - starszy o trzy lata brat, którego L. kocha ponad życie. Obecnie student i najlepszy przyjaciel dziewczyny
   

➤ zasłynęła z szalonego tańca na stole podczas jednej z nakrapianych alkoholem imprez
   ➤ ma kota, który panoszy się po szkole niczym włochaty Koci Władca Świata
   ➤ Impreza? Oczywiście nie może jej zabraknąć na żadnej
   ➤ jest fanatyczką słodyczy i owoców. Jeśli już chcesz w jakiś sposób ją przekupić, podaruj jej jedną z tych rzeczy. Oczywiście ilość zależy od rodzaju pomocy, której ma udzielić
   ➤ ma tatuaż, ale trzeba się wyjątkowo postarać, aby dowiedzieć się gdzie i jaki
  ➤ wali sucharami na prawo i lewo. Jeśli będzie miała dzień sucharów, lepiej zaopatrzyć się w spore ilości wody, bo inaczej będzie... sucho
  ➤ lubi czytać książki, zwłaszcza mugolską fantastykę
 ➤ jest zazdrosna o swoich przyjaciół, ale przecież nigdy by się do tego nie przyznała
➤ podczas Bitwy o Hogwart została uratowana przed Śmierciożercą przez jakiegoś chłopaka, którego twarzy nie pamięta, ale którego sylwetka śni jej się każdej nocy
➤ przezwisko Liv obrała już na pierwszym roku nauki nie chcą, aby ludzie zwracali się do niej prawdziwym imieniem. Jako, że padło ono tylko raz podczas Ceremonii Przydziału, a nauczyciele nie mają tendencji zwracania się do niej po imieniu, nie trudno było zamotać ludziom w głowach wkręcając, że jej imię to właśnie Liv.
➤ nie jesteś z nią blisko, ale potrzebujesz pomocy? Nie ma sprawy. Przygotuj jedynie odpowiednią zapłatę, a możesz liczyć na praktycznie wszystko