Szanowny Panie Bielecky,


Mam przyjemność oznajmić, iż w drugim semestrze roku szkolnego 2001/2002 otrzymuje Pan odznakę prefekta. Przywilej ten jest nagrodą za Pańskie osiągnięcia oraz Pańską postawę, proszę jednak pamiętać, że łączny się również z pewnymi obowiązkami.
Gdyby miał Pan jakieś pytania, proszę o sowę.


Z wyrazami szacunku,
Minerva McGonagall
dyrektor Szkoły Magii i Czarodziejstwa
w Hogwarcie

Lucasie,


Minęły cztery lata od wojny. Zgodzisz się, że zagrożenie wciąż nie minęło? Są ludzie żądni władzy, którzy zrobią wszystko, aby osiągnąć to, czego chcą. Jeśli nie spróbujemy zapobiec temu już teraz, za kilka lat stracimy kolejnych przyjaciół - i Ty, i ja. Chcesz mi pomóc zapobiec nadchodzącej katastrofie? Nie chcę więcej cierpieć, nie chcę więcej walczyć.

X
PS Mam nadzieję, że rozumiesz, że muszę się ukrywać, dlatego nie mogę podać Ci swoich danych. Nikt niepowołany nie może do mnie dotrzeć. Odpowiedź przekaż mojej sowie, ona mnie znajdzie.

Lucasie,

Podczas wojny byłeś traktowany naprawdę paskudnie. Są ludzie, którzy gardzą Tobą za to, kim jesteś, mimo że nie masz na to żadnego wpływu i wcale nie jesteś gorszy. Znam to - przeżyłam dokładnie to samo. Dlatego mimo, że znamy się słabo, proszę Cię o pomoc. Mamy wspólnych wrogów, a przecież wrogowie moich wrogów są moimi przyjaciółmi, prawda?

X

Lucasie,

Proszę Ciebie, bo wiem, przez co przeszedłeś. I chociaż nie wiesz, kim jestem, to możesz mieć pewność, że wiesz, przez co ja przeszłam. Moi rodzice też nie są czystokrwiści. Czy to nie sprawia, że mamy ze sobą wystarczająco dużo wspólnego, żeby walczyć we wspólnej sprawie?
Uwierz, nie mogę Ci napisać, kim jestem. Zbyt wiele wiem, by było to dla mnie bezpieczne. Mam dojścia do różnych źródeł poza Hogwartem, dlatego mam pewność, że moje obawy nie są bezzasadne. Ale sama sobie nie poradzę.


X

Lucasie,


Tylko Ci się wydaje, że żadna z Ciebie pomoc. Jesteś znakomitym obserwatorem, oboje to wiemy. Zauważasz to, co umyka innym. I właśnie to jest dokładnie tym, czego potrzebuję. Dlatego to właśnie Ciebie potrzebuję. To właśnie Ty możesz mi pomóc.
O tym, co dzieje się za murami, ja wiem. Mam swoje źródła, ale żadna z informacji, jakie do mnie docierają, nie jest dobra. A źle się dzieje nie tylko w wielkim świecie, ale i w zamku. A tu nie wszędzie mogę dotrzeć. Nie chcę odbierać Ci bezpieczeństwa, ale nawet, jeśli teraz jest bezpiecznie, to został Ci tu rok. A potem co...? Pomóż mi zadbać o wspólną przyszłość nas wszystkich.
Nie powinnam mówić Ci o sobie, ale powierzam Ci swoje zaufanie. Wierzę Ci i w to, że mnie nie wydasz.
Pochodzę z częściowo niemagicznej rodziny. Straciłam w wojnie najbliższą osobę. Nie mam nikogo. Jestem sama, tylko ja i paraliżujący strach. Dla mnie nie ma bezpiecznego miejsca. Muszę walczyć, jakoś, bo inaczej nie będzie dla mnie nadziei.
Proszę, pomóż.

X

Lucasie,


Po ostatniej wojnie świat miał być równy. Przynajmniej na tyle, na ile to możliwe. A przecież nawet tu, w szkole, są ludzie o wiele bardziej uprzywilejowani, którzy mogą liczyć na rzeczy, na które my nie mamy nawet szansy. Nigdy Cię nie zastanawiało, dlaczego niektórzy mogą łamać regulamin bez konsekwencji? Przyczyny są poza zamkiem. Ci, który uważają się za "równiejszych", lepszych, chcą to znowu podkreślić. Nie tak jak Sam-Wie Voldemort, przynajmniej jeszcze nie teraz, ale jakie to ma znaczenie? My i tak jesteśmy na dole hierarchii. Tylko z jakiej racji?
Przyda mi się Twój talent do obserwacji. Dam Ci po prostu znać, dobrze? Bo próbuję teraz rozgryźć jedną rzecz i jak mi się uda, będę wiedziała, na czym stoję.
Czy to znaczy, że mi pomożesz?

X