Alvey posłała uczniom nieznaczny, chłodny uśmiech. Właściwie można to było nazwać grymasem, nikłą oznaką zadowolenia, że ich lepsze lub gorsze zmagania dobiegły końca. Nie zamierzała ich oczywiście pochwalić, to byłoby nie na miejscu. Zrobiłaby to gdyby byli absolutnie niezawodni, ale większość była zbyt roztrzepana żeby chociaż z wahaniem, ale zrobić to raz, a poprawnie. Nie, nie zamierzała im dodać otuchy. Niech lepiej się skupią na następnym zadaniu!
- Wszyscy skończyli? Dobrze. Druga część dzisiejszych zajęć będzie znacznie trudniejsza, skupcie się. – Popatrzyła krótko po otaczających ją twarzach, po czym przemówiła znów donośnie. – Wspomnienia, które sprawiły, że zaliczyliście pierwsze zadanie, posłużą Wam do wykonania ostatecznego zaklęcia. Musicie mówić głośno i wyraźnie, bez mamrotania i niezrozumiałego bełkotu. Expecto Patronum. Powtórzcie.
Poczekała chwilę aż wszyscy wyraźnie sobie kilka razy powiedzą, po czym uniosła rękę w geście uciszenia ich.
- Mówiąc to, trzymajcie różdżki w ten sposób. Należy wykonać taki ruch. Całe swoje myśli skupcie na szczęśliwym wspomnieniu, z którym udało Wam się zaliczyć pierwsze zadanie. Wtedy dopiero wypowiadacie inkantację.
Zademonstrowała dokładnie jak to powinno wyglądać. Popatrzyła na uczniów, po czym bez słowa rzuciła owe zaklęcie, a z jej różdżki wyskoczył błękitny, świetlisty tygrys. Majestatyczny kotowaty wdzięcznym, skocznym krokiem przemierzył salę, po czym wrócił posłusznie do Alvey i rozpłynął się w powietrzu. Jej twarz z kolei nie zdradzała żadnych konkretnych uczuć.
- Tak właśnie wygląda patronus. Postarajcie się, to trudne zaklęcie. Do roboty!

Każdy uczeń rzuca jedną kostką i w zależności od wyniku opisuje próbę, której powodzenie jest przypisane do każdego numeru z osobna. Pamiętajcie, że każdą z prób należy opisać w osobnym poście! Każdy ma dwie próby, przy czym jeśli druga się nie powiedzie, nie zaliczasz zadania i nie możesz próbować po raz trzeci. Spokojnie! To nie egzamin, nie będzie przez to konsekwencji.
Zadanie kończy się w dniu wyznaczonym bezwzględnie, Ci co się nie wyrobią, z góry nie zaliczają zadania. Powodzenia!

1 Słuchałeś profesor uważnie, a jednak coś poszło nie tak. Zmieniłeś ruch różdżką i pomimo dobrze wypowiedzianego zaklęcia z końca różdżki dało się widzieć żałosną, pojedynczą drobinkę błękitu opadającą na podłogę. Co za wstyd. Alvey na szczęście była skupiona na obserwowaniu kogoś innego, śmiało możesz więc spróbować jeszcze raz nie narażając się na jej pogardę. Powodzenia!
2 Chyba nie skupiłeś się za bardzo kiedy Alvey objaśniała drugi etap, prawda? Ruch różdżki wykonałeś kompletnie inaczej, a inkantację przekręciłeś. W efekcie nie stało się kompletnie nic, a pani profesor, która patrzyła się prosto na Ciebie, uniosła brwi z wyraźnym politowaniem. Lepiej się postaraj przy drugiej próbie, popatrz co inni robią, bo Venus nie należy do osób łaskawych.
3 Chyba musisz być dobry z tego przedmiotu, hm? A jeśli nie, miałeś wyjątkowego farta. Otóż zamachnąłeś się niemalże idealnym ruchem, dokładnie wypowiadając całą inkantację, a z Twojej różdżki z początku niewielki strumień błękitu przerodził się w piękną wiązkę. Z tej uformowało się zwierzę Ciebie uosabiające, jakie, tylko Ty możesz wiedzieć. Alvey cicho rzuciła gratulacje w Twoim kierunku. Co za zaszczyt, gratulacje!
4 Ciężko jest skupić się na wspomnieniu i jednocześnie wykonywać tak trudne zaklęcie. I jeszcze nie popadać w zachwyt, ze się takowego uczy. Bo jest takie super przecież! A jednak niektórzy po prostu za mało się starają czy może są za słabi jeszcze na to. Tak czy siak, nie udało się. Sam nie wiesz co poszło nie tak, wszak ruch wykonałeś dobry, inkantację powiedziałeś właściwie… Ale po prostu nic się nie stało. Może spróbuj jeszcze raz i skup się bardziej? Albo wybierz inne wspomnienie?
5 Trochę się rozkojarzyłeś. Zachwyciłeś się tygrysem profesor Alvey i kilkoma udanymi próbami innych uczniów. Pod wpływem ekscytacji próbujesz sam, ale nie wychodzi. Szybko jednak się doprowadzasz do porządku i poważniej podchodzisz do zadania, z większą determinacją. I tym razem Ci się udaje! Brawo, możesz śmiało pójść na upragnioną przerwę.
6 Z początku trochę się zawahałeś. Stres? Niepewność? Strach przed porażką? Tak czy siak, stałeś chwilę, nic nie robiąc, przygotowując się psychicznie do zadania. Postanowiłeś zrobić to raz, a porządnie, by móc w końcu stąd pójść. Skupiłeś się mocno na swoim wspomnieniu, wyobraziłeś je sobie przed oczami, zatonąłeś w nim. Trochę tak stałeś medytując nad wizjami, które sam tworzysz w głowie, aż w końcu wykonujesz zaklęcie. I prawidłowo, bo udało Ci się idealnie! Alvey dostrzegła też Twoje zaangażowanie i na pewno weźmie to pod uwagę przy egzaminach końcowych. Brawo!

Bezwzględna data zakończenia ostatniego zadania: 31/07/2016

Kod do wklejenia pod postem:

Kod:

<kk>Liczba wyrzuconych oczek:</kk>