Przy czwartym razie łapania znicza na treningu było już najgorzej. Leciała po znicz jak po życie, kompletnie zresztą nie skupiona, gdy nagle ŁUP! Oberwała tłuczkiem. Kiedy to się stało? Jak mogła go nie zauważyć? Dlaczego w ogóle nie skupia się na treningu tylko na wszystkim dookoła? A niech Cię, Rosemary!
Z ledwością dokończyła pierwsze zadanie i wkrótce zabrała się za drugie. To z kolei poszło jej znacznie lepiej! Za pierwszym razem bezbłędnie rozróżniła błysk znicza od każdej innej rzeczy, która mogła ją zmylić. Super! Następne poszukiwanie poszło jej równie dobrze. Za trzecim razem niestety wpadła na jakiegoś biednego gapia w okularach, który podziwiał wysiłki graczy. Nic nie mówiąc, odleciała nieco dalej ze speszoną miną. A to wtopa! Wtedy jednak po drugiej stronie boiska coś jej błysnęło. No cóż, do trzech razy sztuka? Podleciała w tamto miejsce i… Tak! To był znicz, czwarta próba zaliczona. Ostatni raz również był zmyłką, ale nie cierpiała przez to jakoś specjalnie. Był to zresztą znowu owy chłopak, który teraz przemieścił się w inne miejsce. Przeprosiła go wstydliwie za drugi napad i podleciała do pani Hooch. Profesor powiedziała jej kilka uwag, zganiła znów za poprzednie roztrzepanie, aż w końcu pozwoliła jej odejść, przejmując diabelską miotłę. Tak! W końcu spokój. Rose w znakomitym humorze wymaszerowała ze stadionu, marząc o gorącej herbacie i spędzeniu wieczoru przy kominku lub w łóżku z jakąś ciekawą książką.

Zadanie 2
Wyrzucone kostki: 1, 4, 3, 4, 5
Liczba udanych prób: 3

Zt.

Kiedy odbębnił już ogólną część treningu, nadszedł czas, aby przystąpić do ważniejszego etapu. Dobra, może określenie "ważniejszego" nie jest jakieś wybitnie adekwatne, bo każda część treningu jest ważna i na pewno każda przyda się w taki czy inny sposób na meczu. Jedna bardziej, druga mniej, tak, ale przyda. Już pomijając fakt, że jako szukający nie musiał babrać się z jakimiś rzutami czy podaniami. Nigdy nie mógł być pewien, czy to mu się aby nie przyda.
Pierwsze zadanie, jakie go czekało było dość standardowe. Refleks. Coś, czym powinien wykazywać się szukający. Z naciskiem na "powinien". Nie może być AŻ TAK źle, no błagam. Nie dostałby się do drużyny gdyby był kompletnie beznadziejny, prawda? Nie przyjęliby go. Nawet jeśli kapitanem był Gabe, to Leo wiedział, że Gryfon nie wziąłby go do składu ot tak, po znajomości.
Pierwsze podejście było jakąś porażką. Drugie poszło zdecydowanie lepiej. Trzecie było perfekcyjne. Czwarte okropne. Ostatnie średnie. Czyli tragedii nie było. No, nie aż takiej, jakiej się spodziewał. Łapanie znicza same w sobie jest przecież niełatwym zajęciem.
Drugie zadanie było bardziej praktyczne i polegało na faktycznym dorwaniu znicza. I w porównaniu do poprzedniego zadania, poszło to Slughornowi cholernie dobrze. Złapał znicza za każdym razem, w tym dwa razy prawie dał się zmylić, ale na szczęście zorientował się, że coś jest nie tak i dorwał prawdziwą piłeczkę. W dodatku jeszcze unikając tłuczka! Tak, to była ta część treningu, z której mógł być zdecydowanie dumny. I był. Dumny to chyba nawet za mało powiedziane. Gdyby miał gdzieś pod ręką jakiś marker, to walnąłby sobie na czole piękny napis: "Złapałem pięć zniczy, a wy nie, leszcze!" i chodziłby tak do końca dnia. Albo do momentu, w którym dostałby za to opierdol albo w mordę.
Gdy skończył to, co miał do zrobienia, stwierdził, że - o dziwo - jest z siebie naprawdę zadowolony. Musiał się przed kimś pochwalić, bo aż go roznosiło. A kto byłby lepszym obiektem do chwalenia się niż chłopak? Slughorn uśmiechnął się pod nosem i ruszył w stronę Gabe'a, lądując w końcu obok niego.
- I jak tam trening? - zapytał wesoło. Po co się witać, są ważniejsze rzeczy! - Bo, wyobraź sobie, że mi poszło zaskakująco dobrze. Nie spieprzę następnego meczu, nie bój żaby. Wygramy to, obiecuję - stwierdził z pewnością w głosie, która zaskoczyła nawet jego.

Zadanie 1
Wylosowane kostki parami: 4,5; 4,1; 2,1; 5,6; 3,4
Zadanie 2
Wyrzucone kostki: 4, 6, 2, 4, 1
Liczba udanych prób: wszystkie

Niko pojawia się na treningu mocno spóźniony, wszyscy robią już jakieś drugie albo i trzecie zadanie. W dodatku ma nie swoją miotłę i bardzo go to denerwuje, bo od razu wie, że wszystko pójdzie nie tak. Nie było go w szkole okrągły miesiąc, być może zajmował się jakimiś sprawami związanymi z z rodziną, ojciec go potrzebował czy coś. Takie tam strony bycia najstarszym synem.  
Kiedy pojawia się w Hogwarcie słyszy o meczu, który odbył się ledwo dzień temu. Jest bardzo rozczarowany, bo co jak co, ale eliksiry i quidditch to coś, czego bardzo nie lubi przegapiać. Szybko dowiaduje się, że jego pozycję zajął jakiś krukon, a w ich drużynie bronił Leo, który Merlin wie skąd tam się wziął. Całkiem pocieszającym faktem jest, że wygrali, chociaż to pewnie tylko szczęście szukającej, bo liczba pętli, które zostały przepuszczone jest zatrważająca. Na pewno by do tego nie doszło, gdyby on tam był!
Na boisku skupia się najpierw na treningu. Badziewna miotła od razu daje o sobie znać i ciężko mu przezwyciężyć silny nagle wiatr. Chociaż jest targany w te i z powrotem jak jakiś listek, to i tak robi te okrążenia (przynajmniej na początku) i bezbłędnie zalicza pięć z sześciu podań i rzutów do pętli. Kto by pomyślał, że normalnie trzyma w ręku pałkę, a nie kafla!
Tuż po piątym rzucie miotłą porządnie zarzuca i Nikolai nawet nie wie kiedy ląduje na Leosiu, przerywające jego romanse Gabrielem. Nim orientuje się, że spada, już podąża ku ziemi z dużą prędkością. Niczym bohater komiksu zatrzymuje się tuż prze zderzeniem, starając się puścić mimo uszu wrzaski Hooch. Co za nadpobudliwa kobieta, to wszystko wina miotły!
- Oho, Leo! - Staje pewnie na nogach, oczywiście nie kwapiąc się do przepraszania gryfona. Jeszcze czego. - Słyszałem, że całkiem spieprzyłeś sprawę na meczu - rzuca do niego, uśmiechając się jednak trochę. Nie wspomina nic o tym, że tyle czasu się w szkole nie widzieli, bo Niko gdzieś zniknął. Kogo by to obchodziło? Wita się z nim jakby dopiero co na wczorajszym zielarstwie kiwali sobie głowami. - Ścigasz się? - zachęca Leo, kiedy wypatruje swoją badziewiastą szkolną miotłę, która leży kawałek dalej.

etap I
Kostka - okrążenia 6 -> 4
Kostka - podania3 -> 5
Kostka - rzuty 5
Liczba punktów w skrytce 9

Myrnin przejął kafla i od razu, wrzucił, a raczej spróbował przerzucić go przez pętle. Teraz tylko pytanie czy mu się udało?.

Numer zawodnika:2
Kostka: 4

Pierwszy strzał w meczu. Kiedy on jeszcze nie był na to przygotowany... Nie udało mu się skupić, zresztą marne szanse, że w ogóle się uda. Nie dał rady zareagować wystarczająco szybko i stracił punkty.
Podał kafla do Exodus. Ruda, uratuj sytuację.

Numer zawodnika: 6
Kostka: 4

0:10

No nie, pierwszy rzut i już gol?! Co to za porządki! Wcale a wcale jej się to nie podobało.
Wściekła odebrała kafel i poleciała w kierunku pętli przeciwników. Niestety, nijak nie miała jak rzucać. Podała do Alexa, licząc, że jemu może się uda.

Numer zawodnika: 8
Kostka: 5

Chciał przejąc, serio. Tylko jakoś mu nei wyszło ? Ale zdobył gola !

Numer zawodnika:2
Kostka:5

Wreszcie udało mu się dostać upragnioną pozycję w drużynie. Kto wie, może teraz uda mu się bardziej wykazać, skoro jako pałkarz mu nie poszło? Miał taką nadzieję.
A kiedy Ex podała mu kafla tuż po rozpoczęciu meczu, poczuł się dumny, Uśmiechnął się do niej i złapał piłkę, tym samym nacierając na pętlę przeciwników. Uda się, czy się nie uda? Udało się! Trafił do pętli!

Numer zawodnika: 7
Kostka: 4

Dlaczego? Dlaczego?!?!?!?! Ona sama nie wiedziała co tutaj robi, po prostu siedziała na mitle i miała, co? Bronić ? Tsaa, oni chyba nie wiedzieli że ona się nie nadawała do tej gry. I to bardzo, bardzo bardzo. Trzęsła się cała ze strachu i modliła się aby nikt nie wrzucał tej piłki do jej pętli.Oho, chyba Alex przymierzał się do rzutu. Chciała mu pomachać, ale znów nie dała rady zdjąć ręki z miotły. Po prostu, uchyliła się przed pociskiem? Sorry, ludzie. Potem podała kafla do Remy.

Numer zawodnika:1
Kostka: 6

Wynik 10:10

Merlin jeden raczył wiedzieć, jak bardzo miała dość otaczających ją ludzi. Zbliżała się pełnia, a ona czuła to w kościach. Wisiała na miotle, zastanawiając się, co w ogóle podkusiło ją do gry. Och, głupie przekonanie, że jeśli rozładuje energię przed przemianą, łatwiej będzie jej zapanować nad wilkiem. Gówno prawda. Była jeszcze bardziej wkurwiona niż wtedy, kiedy ostatnie godziny dzieliły ją od tego parszywego losu. Obserwowała uważnie graczy. Czuła, że nie powinna tu być, ale zanim mogłaby po prostu nawiać, kafel wylądował w jej dłoniach. To nie było najgorsze przejęcie, ale nie miała jak rzucić do pętli. Wyłapując wzrokiem innego ścigającego, wycelowała.
- Ej, Lewis - krzyknęła wściekle. - Łap.

Numer zawodnika:3
Kostka: 2

Punkt dla nich. Chociaż tyle. Nigdy wcześniej nie widziała Alexa w akcji, ale radził sobie nieźle, to dobrze. Ale musiała pilnować, żeby przy takiej dobrze grze zostać. Dlatego jak tylko Coven przejęła kafla (kto to w ogóle był?), szybko wyrwała jej go z rąk, poleciała do pętli i rzuciła. Będzie kolejny gol? Oby!

Numer zawodnika: 8
Kostka: 4, 4

tłuczek: 5

Ha!! Znów do niej ktoś leciał. Serio, równie dobrze mogła sobie stąd pójść. Wyszłoby na to samo, bo znów nie obroniła. A czemu? No bo się bała? Taa. Oddała piłkę Remy

Numer zawodnika:1
Kostka: 2

Wynik 20:10

Pierwszy tłuczek w grze, dodatkowo wycelowany w Gabriela. Liv skupiła się na tyle, by podlecieć do kolegi. Obroń go, obroń! Zamachnęła się i niestety nie wyszło. Rozminęła się z tłuczkiem. Posłała koledze z domu przepraszające spojrzenie.

Numer zawodnika: 4
Kostka: 6

Benoit przyprawiała ją o skurcze żołądka. Jak można było nie obronić ani razu? I dlaczego, do diabła, podawała jej ciągle tego przeklętego kafla? Remy miała ochotę wzlecieć wysoko ponad boisko, aż wszystkie piłki, zawodnicy i pętle zniknęliby w kłębie chmur, a potem po prostu ruszyć przed siebie najszybciej, jak tylko byłoby to możliwe. Ale gra musiała trwać. Z całą wściekłością, bez najmniejszego uprzedzenia, znowu cisnęła kaflem w kierunku Myrnina.

Numer zawodnika:3
Kostka: 1

Chciała przejąć. Serio chciała. Ale tym razem Coven trzymała kafla za mocno. KTO TO W OGÓLE JEST?!

Numer zawodnika: 8
Kostka: 5

Próbował przejąć kafla, na serio się starał. Jednak najwidoczniej jego miotle brakło mocy i coś poszło nie tak. Niech to szlag! A chciał być tak dobry jak Exodus! No nic, może następnym razem się uda.

Numer zawodnika: 7
Kostka: 5

Znów gol. Trzeba coś z tym zrobić i to szybko. Jednak Leo, był lepszy na obronie. O wiele. Odebrał kafla od dziewczyny, ale sam nie miał dobrego rzuty. Więc, po prostu jej go oddał.

Numer zawodnika:2
Kostka: 3

I tym razem nie udało jej się złapać w locie piłki. Ale i oni nie rzucali do pętli. Jak gra w głupiego jasia, no naprawdę...

Numer zawodnika: 8
Kostka: 6

I kolejna próba się nie udała. Czyżby wykorzystał już na samym początku cały limit swojego szczęścia w tej grze? Miał nadzieję, że to tylko chwilowe niepowodzenie. Nie miał zamiaru przegrać, tym bardziej, że spodobało mu się wygrywanie! Zepnij się Lloyd, zepnij!

Numer zawodnika: 7
Kostka: 5

Ta chora, nieprzyjemna sytuacja trwała w najlepsze, obojętnie, jak bardzo żałowała i jak bardzo chciała, żeby się skończyła.
- Pieprz się, Malcles - syknęła wściekle, gdy Gryfonka próbowała przejąć kafla. Och, oczywiście, że praktycznie się nie znały. Była niemal pewna, że ruda wcale jej nie kojarzy. Ona za to kojarzyła ją bardzo dobrze. Obserwowała ich wszystkich, choć sama wystrzegała się jak ognia ich wzroku.
- Lewis - zawołała znowu, odbierając kafla i jak w zapętleniu, odrzucając go w kierunku chłopaka.

Numer zawodnika:3
Kostka: 1

Przeją kafla i poleciał do pętli innej drużyny i rzucił !

Numer zawodnika:2
Kostka:4

I znowu strzał w jego stronę. I znowu nic. Albo miał dziurawe ręce, albo nie widział kafla, albo się po prostu do tego nie nadawał.
Alex? Wyratuj sytuację, chociaż ty.

Numer zawodnika: 6
Kostka: 6

20:20

To, co działo się na boisku pozostawało dla niego tajemnicą. Nie ogarniał, ale tak serio nie ogarniał. Gdzieś tam śmigała piłka, gdzieś tam latały tłuczki. I nagle Felix do niego podał. Złapał piłkę i próbował nawet rzucić. Ale był zbyt daleko, więc podał do Ex.

Numer zawodnika: 7
Kostka: 3